donderdag, mei 19, 2011

Ademhalen: soms zit er een luchtje aan

Op het Griekse eiland waar ik op dit moment verblijf ontmoette ik een groep mensen die een soort van 'spirituele ontremmingscursus' deden. Veel onderling geknuffel tot op het obscene af, vooral luidruchtig aanwezig zijn, dat soort dingen: happy-happy joy-joy. Het spreekt vanzelf dat de cursusleider een gigantisch dure Mercedes rijdt.
Nu deden deze mensen binnen het kader van hun cursus ook qigong, of althans: iets waar zij van geloofden dat dat qigong was. Ze waren er erg blij mee en iedereen kwam elke ochtend blij en opgewekt uit deze sessies naar buiten.
Dat zette mij aan het denken: ik heb binnen de Chinese context en van Chinese meesters (de 'echte', niet de geldverdieners) namelijk nog nooit gehoord van emotionele effekten van qigong... tenzij het verkeerd gaat.
Binnen de Chinese context (en in heel grote lijnen geschetst) kun je stellen dat elke emotie, die zich apart aandient en opvalt, duidt op een energetische verstoring. Weliswaar kan de oorzaak ervan zich buiten ons lichaam bevinden (als we iemand in onze nabijheid verliezen zijn we van binnen verdrietig natuurlijk, ik noem maar een voorbeeld), maar die oorzaak wordt dan blijkbaar dermate heftig ervaren dat we er een verstoring in onze interne energetische circulatie door oplopen.
Naar buiten toe kan zo'n verstoring zich tonen als een emotionele uiting, maar hij kan ook 'naar binnen slaan' en het orgaan dat bij die emotie hoort aantasten. Te blij zijn bijvoorbeeld tast het Hart (met een hoofdletter omdat het om het energetische 'hart'-systeem gaat en niet om het fysieke orgaan) aan, grote angst slaat op je Nieren.

Als mensen een lijden ervaren (en op de één of andere manier doen we dat allemaal wel) voelen ze zich mogelijkerwijs verdrietig. Uiteraard kan er ook sprake zijn van woede en frustratie, of angst, of piekeren; maar die mensen vind je niet bij de soort 'zoek het geluk in jezelf'-cursisten, dus in dit artikeltje richt ik me alleen op de min of meer normale, mild-gelukkige en dus verdrietige mensen: wij zijn verdrietig omdat er altijd wel iets is dat we niet kunnen hebben.

Je kunt dan twee dingen doen. Eén is het wegnemen van het verlangen; correcte meditatie-qigong kan dat bereiken.
Twee is het bevechten van het verdriet; en dát zijn de mensen die blij uit zo'n oppervlakkige 'breath in, breath out qigong'-sessie weglopen.

Die blijheid is niet vreemd:
qigong is weliswaar 'oefening in/van/via qi' voor de Chinezen, maar voor veel Westerlingen reikt het begrip vaak niet verder dan 'ademhalingsoefeningen'. En ziedaar: ademhalingsoefeningen doe je met je longen (de fysieke longen), verdriet als emotie 'hoort bij' de Longen (het energetische systeem), DUS als je deze 'verdrietige' mensen goed laat ademhalen verdwijnt ook het verdriet. Net zo goed als één plus één twee is.

Mooi toch? Of...?
Voorop zij gesteld dat het verhelpen van lijden, in welke kwaliteit dan ook, een mooi iets is. Niks mis mee. Het is de methode waar ik problemen mee heb; want wat wil namelijk het geval:

de Longen (als energetische eenheid) hebben niet alleen te maken met het in- en uitademen van lucht en met de koppeling met 'verdriet'; er zijn nog meer verbanden. Funktionele bijvoorbeeld (de Longen doen de qi spreiden en dalen door het lichaam), en 'huisvesting': de Longen huisvesten de po, de aarde-gebonden spirituele drijfkracht binnen ons energetische systeem.

Deze po gaat specifiek, als 'ziel', over het vasthouden aan iets (substantieel zowel als overdrachtelijk), over het willen hebben. Zo begrijpen we misschien ook de koppeling tussen de Longen en de emotie 'verdriet' beter: immers, verdriet heb je omdat je beseft dat je iets niet hebt, dat iets je ontnomen is, of dat je aan iets of iemand niet langer kunt vasthouden. Allemaal kwaliteiten die onder controle van de po vallen.

Als je nu ademhalingsoefeningen gaat doen dan versterk je de energie van de Longen; en als de Longen sterker zijn is de po (alsof die een zelfstandige entiteit zou zijn) tevreden. Ergo: je bent niet meer verdrietig want de po houdt zich nu rustig.

Maar wat denk je dat er gebeurt als je de po niet meer kunstmatig voedt met je ademhalingsoefeningen? Wat gebeurt er als je een klein kind zijn meest favoriete speeltje afpakt dat-ie juist na lang zeuren heeft verworven? ...juist, die gaat nog vele malen hárder zeuren!

Nou ken ik de cursus van die mensen verder niet; er zullen vast nog vele andere aktiviteiten omheen zitten die de energetische dominantie van de po ondervangen.
Maar als qigong (in welke cursus dan ook) hèt geluk-makende element zou zijn kan ik je nu al voorspellen dat veel van deze mensen, eenmaal weer thuis in hun normale -qigongloze- routine, vele malen verdrietiger zullen worden dan ze tevoren waren... en verlangend uit gaan zien naar deel 2 van deze wonderbaarlijke cursus.

Uiteraard tegen meerprijs.