Zwervers, dat zijn de mensen die een lokatie nemen als doel maar die onderweg om zich heen kijken... en wie weet komen ze nooit aan op de aanvankelijke doellokatie; maar elk moment van de reis is vervuld met reizen en met plezier, met 'leerzaam', en met 'praktisch'.
Bezoekers zijn de mensen die haastig op weg zijn naar het einddoel maar onderweg blind zijn voor alles. 'Als je er snel bent geniet je langer', dat soort kromme uitspraken hoor je dan.
Maar uiteindelijk is het allemaal een kwestie van aandacht.
Hoeveel tijd van zijn leven is een mens niet aan het wachten op iets, of is-ie zich aan het verplaatsen op weg naar een einddoel? Wil je echt al die tijd bezig zijn met geen plezier hebben, met niets leren, met -in feite- niet funktioneel zijn?
Ook voor vechtkunstenaars is dit onderscheid tussen 'funktioneel' en 'doelgericht' van belang. Bij iemand die doelgericht bezig is bijvoorbeeld ("je moet je aandacht in/achter het doel richten") heeft alleen het doel nut; maar waar is dan je aandacht, je yi, in het traject tussen vertrek en aankomst? Als je yi al bij het doel is terwijl jij er nog níet bent kun je niet reageren als er tussentijds iets onverwachts gebeurt.
Iemand daarentegen die funktioneel bezig is (yi shou dantian, 'de yi moet in het dantian zijn') heeft zijn aandacht voortdurend 'aan', oftewel: in het dantian. Op deze wijze is ook de weg naar het doel inzetbaar en kun je jezelf op elk moment aanpassen aan veranderende omstandigheden.
De hamvraag bij dit alles, tot slot, luidt: hoe wil je je leven leven? Wil je doelgericht, van A naar Z, carrière maken of studeren of wat voor ding dan ook doen, en dus van B naar Y zowel funktioneel als qua levensplezier feitelijk 'uit' staan?
Of wil je je totale levensalfabet tot je beschikking hebben en een leven leiden dat voldoening biedt?
