maandag, juli 19, 2010

Drie paatjes

Vroeger hadden we het over 'paatjes': de meesters uit Indonesië die Kuntao (de Chinese vechtkunsten in Indonesië) of Pençak Silat naar Nederland hadden gebracht. Niet elk van hen richtte een school op en diverse 'groten' gaven enkel les aan hun eigen kinderen of zelfs helemaal níet.
Hoe dan ook, er werd door ons met veel respect naar ze opgekeken, en typisch Indisch werden ze met 'pk' of 'paatje' aangesproken.

Wij waren toen jong, 'zij' waren -in onze ogen dan- al oud, "minstens tegen de vijftig"...

En kijk óns nou zitten:
V.l.n.r. George, Guus (rode stoel) en ik

George is de 'eerste leerling' van meneer Tan, mijn Tit Khun-leraar. Guus is 'tweede leerling'. Het was geweldig om bij elkaar te zijn: lekker eten uiteraard dankzij de kookkunsten van George's vrouw en veel, heel veel praten over 'vroeger' en over Tit Khun.

En naast de gezelligheid heb ik alweer, ook nu nog en na twintig jaar, veel wijsheid mogen ontvangen van mijn 'oudere broeders'.

Het was een goede zaterdag.